به گزارش خبرگزاری کردنیوز؛به نقل از کُردتودی، زیرمیزی نوعی شکست برای جامعه‌ی پزشکی کشور و تجاوزی است آشکار به حقوق مردم است که قسمت اعظم آن از این ناشی می شود که بیمه‌ها و دولت خود را کنار کشیده و پزشکان را در مقابل مردم قرار داده‌اند.

این معضل ناشی از نگاه پزشک سالاری در کشورمان و خصوصا استان کردستان است و هیچگاه از مردم آسیب پذیر که در مسیر درمان خود دچار مشکل می شوند ، سئوال نمی شود که مشکلات شما چیست.

قبح زیرمیزی شکسته است و باید برخورد وزارت بهداشت جدی‌تر و سختگیرانه‌تر انجام شود. متاسفانه این پدیده زشت در چند سال گذشته رشد چشمگیری داشته و به تمام نقاط کشور حتی نقاط محروم هم سرایت کرده است. متاسفانه حتی پزشکانی که در گذشته این کار را بد می‌دانستند هم‌‌اکنون اقدام به اشاعه این فساد در حوزه سلامت می‌کنند.

تفاوت تعرفه در بیمارستان‌های مختلف باعث به وجود آمدن این معضل می‌شود.  به عنوان مثال یک خدمت پزشکی در یک بیمارستان دولتی با هزینه ای ارایه می‌شود که پزشک می‌تواند همان خدمت را در بیمارستان خصوصی با  10 تا 20  برابر ارائه دهد و گذشته از این تعرفه بیمارستان دولتی با 6 ماه تأخیر پرداخت می‌شود.

به نظر می رسد برای جلوگیری از این معضل باید نسبت به افزایش پزشکان تمام‌وقت در بیمارستان‎ها اقدام کرد و بیمارستان‎ها را توسعه  داد.

شاید برای توجیه پدیده زیرمیزی باعث شده است که کارشناسان معتقد باشند پزشکی که همواره با دغدغه های معیشتی و رفتاری به سر می برد نمی تواند به سوگندهای پزشکی وفادار بماند.چنین پزشکانی همواره بقراط را نفرین خواهند کرد که سوگند را اختراع کرده است!

 هر چند جامعه پزشکی همواره با استرس‌های مکرر و مداوم روبرو هستند، اما متاسفانه این استرس‌ها و فشارهای روحی ارزش گذاری نمی‌شوند. متاسفانه ناهنجاری‌های اقتصادی در بحث درمان وعدم شفافیت قیمت واقعی خدمات درمانی در کشور سبب می‌شود که برخی در اعتراض به این عدم شفافیت، وارد حیطه پدیده «زیرمیزی» شوند که با توجه به قداست حرفه پزشکی، کار این افراد مورد تایید نیست.

درهمه جای دنیا تعرفه‌های پزشکی نسبت به مشاغل دیگر بالاتر است؛ چرا که پزشکان با عالی‌ترین موجود خلقت درارتباطند؛ بنابراین باید شرایط ایده‌آلی داشته باشند تا با آرامش خاطر به بیماران رسیدگی کنند، اما متاسفانه در کشور ما این اتفاق رخ نداده است. همین موضوع سبب شده که عده‌ای برای احقاق حق خود به پدیده شوم زیرمیزی روی آورند. بی‌تردید زمینه این اشتباه را کسانی فراهم کرده‌اند که با واقعی شدن خدمات درمانی مقابله می‌کنند.

ناگفته نماند نباید کار خلاف و دزدی آشکار عده‌ای پزشک‌نما را به حساب جامعه‌ی شریف پزشکی کشور نهاد و کم نیستند پزشکان محترمی که پول و مادیات برای آنان چندان ارج و ارز ندارد و همواره یار و حامی بیماران خود بوده‌اند.

ودر پایان این سوال مطرح می شود که آیا وزارت بهداشت نمی‌تواند با برنامه‌ریزی درست، اصولی و هم‌چنین فرهنگ‌سازی با «پزشکان زیرمیزی بگیر» برخورد کند و آن‌ها را به مردم معرفی نماید؟ مگر این پزشکان چه تفاوتی با سایر تحصیل‌کرد‌ها دارند که این‌قدر توقع آن‌ها بالاست؟ متأسفانه خود ما با ایجاد توهم کاذب در جامعه، مقام پزشک را چنان بالا برده‌ایم که انگار باید از هر کسی بیش‌تر درآمد داشته باشند، حلال یا حرام؟

نویسنده:کاوه امجدی